En dankzij Elke van de VID school konden we met de hele bups richting Disneyland parijs!
5u opstaan, 6u de bus op, … alles voor die blonde godin van mij … (en daarmee doel ik op de dochter en niet op de dansjuf …al is da wel de godin van heel veel kindertjes …en nu zeker)
Wat moet een kind meer, Disneyland, beetje zon en vriendinnekes. De mama’s vermaakten zich ook en drentelden volgzaam achter de dochters aan …een vrouwenaangelegenheid …we waren heel duidelijk in de meerderheid 😉
Het trio S – L – M had er zin in en konden zich goed bezighouden op de bus. Spellekes gespeeld, beetje tetteren, ambiance brengen en vooral veel gelachen. Het moet zalig zijn om een kind te zijn op weg naar disneyland. De spanning, de kriebels in de buik …. die voelden ze volgens mij al zonder op een roetsjbaan te zitten… alleen al door de file te trotseren die ons 45 min langer onderweg hield. Daardoor mochten we gewoon langer in het park blijven!
Eenmaal daar aangekomen konden we onze kakelende kippen nog moeilijk bedwingen…de duracellbatterijen waren opgeladen en ze konden ervoor gaan! Mama N van A en vriendinneke S kwamen bij de groep (zij zaten in een andere bus) we gingen nog even langs moeke (want ook zij was van de partij met een collega) en toen gingen we…huppeldepupper over de rolvloer, kwebbelend, gibberend. Alleen daardoor ging het al een zalige dag worden.
Een superdag met superweertje met dank aan Elke uiteraard.
De dames weten wat te vertellen maandag denk ik.
Where life begins ... and love never ends 