DON’T

Telling me I cant be sad because someone else has it worse,
is the same as telling me I cant be happy because someone has it better.

Echt he, da maakt mij dus nog verdrietiger he. Sinds de woorden ivf/icsi vielen in januari 2013 begon ik info op te zoeken en kwam ik terecht op een forum met lotgenoten. Je zou denken, je kan er je “ei” kwijt (jaja grappige woordspeling …) al ruim 19 maand delen we er lief en leed … er zijn velen de revue gepasseerd. Gestart of al bezig, zwanger en dan verdwijnen ze …gelukkig maar voor hen dat ze er niet meer hoeven te zijn he. Nieuwe mensen komen er bij en een aantal “anciens” (al zijn er die al veeeel langer bezig zijn dan mij maar ik geef het even die naam) blijven helaas hangen …alsook ik. Maar dan komen er die vinden dat als je al een kind of kinderen hebt, je eigenlijk je verdriet daar niet moet gaan uiten na een mislukte poging. Ik kon men ogen ni geloven eigenlijk. En das dus ni de enige keer dat ik op zoiets bots. Mensen die zeggen, och ge hebt toch kinderen. Of na het verlies van mijn kleinste schatje, moh ge hebt er nog 3 gelukkig he … zouden die mensen echt zo lomp zijn denk ik dan. Zouden die dan echt zo tactloos zijn? Of zijn da dan mensen die ni zo goe weten wat ze moeten zeggen en dan er maar iet uit smijten? Mij hoor je ook ni zeggen dat mensen die nog geen kinderen hebben het makkelijker hebben he, omdat zij hun verdriet ten volle kunnen gaan en niet hun masker hoeven op te zetten zodat haar gezin/kinderen nix merken van haar verdriet. Met of zonder kinderen,  ieder heeft recht op zijn verdriet!! Dat de angsten en verdriet anders zijn in beide situaties daar geloof ik wel in.. de een heeft het niet makkelijker of moeilijker!!

Echt die quote hierboven heb ik daarom dus even int groot en vetgedrukt gezet! Eentje om bij stil te staan en tis gene moeilijken. Voor degeen die het engelse ni begrijpen …. Mij zeggen dat ik niet zo een verdriet moet hebben want dat er anderen zijn die het erger hebben is net hetzelfde als zeggen, ge moet zo gelukkig ni zijn want er zijn mensen die het veel beter hebben dan u!!!

Dag 28: Uwen tijd komt nog …

ja ja … mijnen tijd tikt verder ja. Troostende woorden die eigenlijk meer kwetsen dan troosten. We maken het allemaal wel mee … maar eens je in die Medische Malle Molen zit … dan schieten die steeds vaker in het verkeerde keelgat.

Dag 28 van de behandeling ..;dag 9 na terugplaatsing

Maandag begon het … jeeej een vage tweede lijn op de test … zou het dan toch nog es? … wat had ik kunnen denken? Dat het geluk eens aan onze kant zou staan en blijven staan? Hoe stom en achterlijk was ik nu weer …hoe vaak stoot een ezel zich aan dezelfde steen??? Want uiteraard in de namiddag …bloed … en niet weinig. Hu? beetje in de war :s Ohja juist ik had ineens een hoop-boost gekregen …da moest onderdrukt worden …vergeten 😐

Dinsdag dan maar 3 dagen vroeger dan normaal gaan laten bloed prikken …ik heb geen zin om nog tot vrijdag te wachten, en nog de hele week die utrobollen op te steken voor niets.

En omdat bloed nog ni voldoende was, kreeg ik er nog es een pijnlijke bloedprik bij … loemp wijf …dacht ik, uiteraard bleef ik groen lachen.

Hcg 18,4  progesteron 7,8  beiden eigenlijk wat aan de lage kant. Maar nog niet drastisch … Gebeld met ferti …hu van maandag al bloedverlies, maar das vroeg ze. Sja kan ik daar ni aan doen toch, tmoe zijn dat bij mij die utrobollen da ni tegen kan houden he… Ist veel? Wel ja toch meer dan de innestelingsbloeding bij Hesse* en iets minder dan mijn menstruatie. Maar tis best veel dus? Sjah … hmmm klinkt ni zo goe he? Dus donderdag weer bloedprikken … maar de buikpijn, de rugkrampjes en het bloedverlies vertellen me dat het over is. Ons embryo heeft het geprobeerd  …. Dus weeral fout 😦 pff kan het dan niet gewoon normaal gaan?  Echt , ik word er ni goe van …

Morgen weer bloedprik , maar de hoop die is er ni meer, het verdriet helaas weer wel. Het stapelt zich op … alle tegenslagen, al dat verdriet het laatste jaar en half … ik vraag me alleen af hoeveel tegenslagen nog voor die stapel ineenzakt.

 

Slik: 14 jaar al :o

Gisteren wast dan weer zover. Nog eens herinneringen gaan ophalen met DE 6 BJ’s van 2000 :p Gelachen hebben we gedaan amai. En toch ff geslikt toen we er ff bij stil stonden dat we toendertijd nog giganten van gsm’s hadden. Nog opgebeld werden op de vaste telefoon. Nog rekenden in Belgische Frank, onze programma’s opnamen op een videocassettes of ons naar huis repten om ons programma te zien … en vooral dat da allemaal gewoon al 14 jaar geleden is!

Maar dan nog … we zijn allemaal uitgegroeid tot enthousiaste en meer enthousiaste mensen. Elk met zijn verhaal …

Dames, het was superfijn. En deze keer wachten we misschien beter niet zolang …alhoewel …de home and away kijkers misschien automatisch oordoppen insteken als Sigi toekomt :p

 

De dagen na tp

Maadag: tp

Dinsdag: dag 1 na tp: nog steeds last van eierstokken en moe

Woensdag dag 2 na tp : moekes en hoofdpijn tergen me. Minder last van eierstokken jippie 🙂

Donderdag dag 3 na tp: beke zeurend “ms” gedoe in men buik en bovenbenen. en nog steeds wa moekes. pregnyltest = negatief whoopwhoop da is toch al uit mijn lijf

Ben blijkbaar echt vergeten hoe die punctie op je lichaam en energie werkt amai. Tijd nodig om te recupereren.

Vrijdag dag 4 na tp: de buikpijn is over, nog wat zeurend. Darmen die beu deden wellicht. Zooo zin in een koffietje, doen we maar niet 😉 Geen deca in huis. Verder                                       niets abnormaals behalve nog steeds wat vermoeid. Tegen de avond weer wa mskrampjes.

Zaterdag dag 5 na tp: beetje moekes, beetje hoofdpijn, maar verder alles normaal

Zondag dag 6 na tp: hoofdpijn begint afgezaagd te worden, beetje bloed 😐 mis krampen en een test waar als ge blijft op turen uiteindelijk toch iets ziet …maw geen                                        flauw idee

Maandag dag 7 na tp: testje positief …beetje hoop!

Dinsdag dag 8 na tp: bloed laten prikken, wel het goede nieuws gekregen dat we er nog 2 in de vriezer hebben. Lichtpuntje! HCG 18 maar bloedverlies

Woensdag dag 9 na tp (14 dagen na punctie): bloed, meer hoef ik ni te zeggen 😦

Donderdag dag 10 na tp: HCG en progesteron gezakt. Foute boel dus 😦

:

Dag 21: over totaal iets anders

Maandag is onze wittekop met school vertrokken voor midweekje Maasmechelen. Boehoe, der kon zelf gene knuffel meer vanaf, alee ben flink geweest heb ook nix gevraagd…zou hem genant vinden wellicht.

Maar het blijft toch gek, hoe minder je in je sas bent als er 1 kind ontbreekt in huis.

Jah deze moeder kijkt uit naar vrijdag …. dat em weer heelhuids thuis is en hij zijn verhalen kan vertellen!

 

 

Dag 19: terugplaatsing

Vandaag was het dan zover, terugplaatsing van een dag 5 embryo of blasto. Eentje van goeie kwaliteit, maar vergeleken met de andere terugplaatsingen een van de minste kwaliteit. Al kan je het niet vergelijken met een dag 3 embryo vorig jaar in juli. Maar goed, alle hoop op dees emmytje, want het was nog twijfelachtig of er nog 1tje in de vriezer kon. Maw als dat niet het geval is, is dit de laatste kans om mijn droom werkelijkheid te zien worden 😦 ….. Maar we proberen positief te blijven …we kunnen niet anders. Een keer moet het toch goed gaan niet?

Lief klein Emmytje, pls, zoekt u een goed plekje uit en nestel je maar goed. Groei maar 9 maanden lang.

Dag 15: in de war

Vannacht alle uurkes bekan gezien … de pijn is om op te vloeken. Eten en drinken doet zeer. Rondlopen ook. En op de koop toe was vanmorgen de bareel wat kaduuk op de schoolparking met gevolg dat we de andere kant moesten …eerst snel gaan badgen, dan snel terug in de auto springen om door te rijden. Mjah kon ni lopen en ni in den auto springen van de pijn …met gevolg, de bareel weer dicht :p GENAAAANT  Maar alee toen bleek de andere bareel het wel weer te doen …fieuw.

Nu daar was ik nog ni zozeer van in de war, ttz …ff van korte duur. Maar ik kreeg daarstrax telefoon van uzgent. Van de 7 eicellen zijn er 5 bevrucht …je word maandag om 13u verwacht voor de terugplaatsing …euh watte? ja maandag! oh ok.

Helemaal in de war duw ik de telefoon af …waarom dag 5? heb toch maar 5 embryo’s? Vorige keer met de 7 hadden we er te weinig om op dag 5 tp te hebben. De procedures zullen verandert zijn …dus dubbele duimen nodig dat we er tegen maandag toch zeker nog over hebben. Want de kans dat er nix meer overschiet is er nu toch wel 😦

Nog iets om mij zorgen om te maken …alee hups!

Dag 14: P-day

Om 7u en al wa zenuws door men lijf ging ik mijn briefke duwen  uit da inschrijvings machine Je weet wel, zo een briefke waar altijd een nummerke opstaat maar ook nog eens heel vrolijk neerdrukt … Er zijn 14 wachtende voor u …oh boy daar gaan we weer. Maar alee punctie is voorzien voor 8u. Ferti gaat maar open om 7.30u Kheb wel tijd zenne. Al wachtend krijg ik smske van miss poppy thuis die haar brothers wakker gemaakt heeft om zich klaar te maken. Mama, goe ist? Brent zegt dat zijn voeten nog erg pijn doen. … Alee hopsa. Daddy is on his way, hij zal het wel oplossen vermoed ik. Zen blijven Lot, just try it!

Als ik uiteindelijk ingeschreven ben, mijn saaie ziekenhuisbandje om hem ….pfff hij verdoezeld men mooie tattoo tedorie Waarom denk ik daar nu aan? Wellicht omdat ik ni altijd spoor en al zeker smorgens vroeg ni… ga ik naar ferti, hou men buik vast want elke stap lijkt het wel of die eiers er zo gaan uitvallen (oooh, da zou wel de oplossing zijn voor men angst voor wat weer komen gaat) Ik krijg al snel mijn bedje toegewezen, C. de vroedvrouw (kennen we nog van in Deinze) kijkt men armen na, ohneje, tga weer ni makkelijk gaan zeker bij u? Twas vorige keer ook zo he …jeps helaas, maar kies maar uit waar … infuus prikken is het minst pijnlijke van de dag, al ist x3. Maar tis haar geluk bij de ene keer, ze slaakt een zucht en ik antwoord: fieuw …zit altijd zo met ulder in als da prikken niet lukt (want ge ziet die dan toch stressen zenne als het na 2x prikken nog ni lukte) Den dafalghan word mijn aders ingepompt en bij mijn schoon zhschort hoort uiteraard een belachelijke muts bij.

Nog even bijpraten met dr V. Eens in behandelingskamer krijg ik het wel beke benauwd zenne. En zoals verwacht wast weer pijnlijk, heel pijnlijk en ik snap wel da ze willen vragen of het gaat, oft nog lukt …maar op zo een momenten wil ik mijn ogen sluiten – en men ademhaling controleren en hopen dak zo beke weg ben. Echt he, die Rapifen das bucht, da helpt geen r**t!!!!! Maar eens in mijn kotteke …. dan pas word ik slecht, zooo misselijk, draaien gelijk nen zot en zweten gelijk een rund. Maar echt he … blijkbaar had ik geen kleur meer …. Maar na een uurke plat ging het wel beter.

Eens thuis konden we gelijk met den Brent naar de huisarts, die zijn voeten waren er erger aan toe dan gisteren … Bloedjes geprikt en vrijdag uitslag…afwachten en pijnstilling geven.

Maar toen was mijn pijpke uit zenne, buikpijn, bloedverlies en mottig. En het feit dat er maar 7 eicellen zijn gevonden zorgt er ook ni echt voor dak een happy face heb. Afvalrace is van start gegaan maar te hopen da ze morgen goed nieuws hebben met veel bevruchte eicellen, alee veel …max 7 natuurlijk 😦

Alee we tellen weer af, zitten weer es in spanning en met ongemakken …. tzou toch fijn zijn moest het eindelijk nen keer mogen gaan lukken en da we over 9 maand gewoon een boeleke in ons handen mogen houden. De kids een broertje of zusje mogen schenken.

 

Dag 13: zo maken wij babies

Zo gaat da bij ons … maar hopelijk is het de laatste voor altijd!!

Dag 12: helper

Deze avond wel superhelper gehad :p Of eerder horrornurse in wording 😮 Het enige wat ze niet deed was het prikken zelf … misschien maar best 😮