Maand: augustus 2015
Vrienden en eenzaamheid
Eigenlijk ligt het kort bij mekaar.
Sinds ons parcour heb ik toffe en lieve mensen leren kennen. Waarbij we vooral gemeen hadden …. onze grote kinderwens. We steunden elkaar, konden ons verhaal kwijt, huilden samen, lachten samen. Spraken over koetjes en kalfjes, spuiten zetten, stokjes plassen …
Maar na 2 jaar … Een voor een werden ze gelukkig zwanger, en beetje bij beetje voelde ik de eenzaamheid me overvallen. Het is stil op men messenger, na bijna wekelijkse geprekjes (soms zelf dagelijks) blijft er niet veel meer over. Zij zijn zwanger, ik niet…en dat doet pijn. Maar eigenlijk is de eenzaamheid daaromtrend nog pijnlijker. Ze houden zich in om tegen me te praten, omdat ze me geen verdriet willen doen, maar eigenlijk … doet dat nog meer pijn. Want life goes on … ook voor mij. Ik kan wel es een dag of 2 onder mijnen steen kruipen en het even niet goed aanhoren … maar die momenten zijn er altijd al geweest. En eens je weer vanonder diene steen komt, dan is het fijn om te voelen dat je niet eenzaam hoeft te zijn …omdat het zwanger worden en blijven maar niet wil lukken.
Girls and horses
September komt dichterbij
…en het word gewoon weer tijd dat we nog eens een poging gaan doen. alleen heb ik zo het gevoel dat moeder natuur weer tegendraads zal zijn en ik nog een maand uitstel zal krijgen 😦 …. Hoor de meesten al denken …alee wa is nu een maand… hier is da veel. Zeker als je die klok hoort tikken …dan is elke maand wachten eigenlijk er een teveel. Een verloren maand. Tis niet dat wij op een jaar 12 kansen krijgen zoals koppels waar het natuurlijk kan lukken he. En op die manier vliegt de tijd voorbij, worden wij ouder, worden J,B & S ouder. De vragen rijzen, is het wel verstandig om nog een baby te krijgen als je andere kinderen allemaal in het middelbaar zitten? En ja die kans is reeel! Schooljaar 2015-2016 is het laatste jaar waar ik nog kinderen in het lager onderwijs zitten 😦 …pfff dat idee alleen al … de tranen prikken alweer.
Het had zo anders kunnen zijn …en ik zou het niet steeds moeten aanhalen maar het doet gewoon pijn te weten dat er hier azo een guitig manneke zijn eerste stapkes had kunnen zetten al.
Maar goed we zullen ons maar concentreren op de rest van de vakantie. Ondanks de pauze, heb ik daar eigenlijk wel erg van genoten. Maar de momenten dat men auto vol kinderen zit (kids en vriendjes) Als je gaat bowlen met 5 hilarische minikopjes, … dan besef ik wel des te meer hoe graag ik ons gezin wil uitbreiden. Een zalige drukte, en dan voel ik wel dat ik het echt nog niet los kan laten. Ik wil een groot gezin, daar is niets abnormaals aan. Het is even normaal als dat een ander nen sjieken auto wilt, of een opleiding gaat volgen als volwassene voor zijn droomjob.
Mixed feelings
Vandaag terug aan het werk … 9 maanden heb ik thuis gezeten. Om mezelf de tijd te geven het een en ander te verwerken. Ook omdat het op het werk gewoon moeilijk te combineren viel, ze vonden het op fertiliteit niet meer zo verstandig dat ik na een terugplaatsing nog nachtdiensten ging doen … (maar ik werk uitsluitend nachtdiensten) En het was het voor het wel echt moeilijk om zich aan te passen. Maar het is duidelijk geweest dat niet werken, niet veel doet. Misschien doet het meer slecht dan goed? Ik heb in die maanden vooral geleerd … hoe je het beste een masker opzet … hoe je het beste confrontaties en conversaties kan ontwijken … al blijft dat laatste erg onvoorspelbaar. Dus …
Het komt wel goed, weer aan het werk gaan. Maar de tranen prikken al bij het idee dat de collega’s wel zullen vragen stellen. Ik wil er niet over praten, jawel ik wil het wel, maar niet met hen, ik kan niet na een gesprek onder men steentje kruipen en huilen, ik moet werken, me daarop concentreren Tword nen lastigen, … die eerste nacht … zowieso…
Maar we overleven het wel, uiteraard … zou maar cruel zijn als dat niet het geval zou zijn he … ik stond al voor zwaardere momenten …
1/8/13
Ongeloof … Waaw na al die jaren van dromen en fantaseren …zwanger.
Voelde me gelukzalig en mooier kon niet … Op zoonlief zijn verjaardag.
Vandaag de herinnering … Maar ook het gevoel …hoe kon ik zo naïef zijn en denken dat het zomaar van den eerste keer just zou zijn. Maar die weken dat het goed ging genoot ik, droomde ik, zag de toekomst er perfect uit.
Happy B-day miniman
.. jah ooit was er een tijd dat B een miniman was. Maar dan best echt wel mini.
Want met zijn 46 cm en 2500 grammetjes kwam hij de wereld 5 weken te vroeg verkennen … maar nu 12 jaar later …zijn dat een boel grammetjes extra en hij is hij op zijn minst een dikke 3x groter …
Het zijn geen 12 makkelijke jaren geweest, niet voor jou en niet voor ons. Maar je hebt ons zoveel geleerd, en wij hopelijk jou ook al veel. Al zijn we nog lang niet klaar, nog een lange weg te gaan. Maar je komt er wel, op jouw manier, op jouw tempo en met ons aan je zijde.
Luv you … en smakelijk strax met je gehaalde frituurfrietjes … (waarom gaan eten als ge het ook gewoon kunt halen he 😉 )
Happy Bday Miniman
.. jah ooit was er een tijd dat B een miniman was. Maar dan best echt wel mini.
Want met zijn 46 cm en 2500 grammetjes kwam hij de wereld 5 weken te vroeg verkennen … maar nu 12 jaar later …zijn dat een boel grammetjes extra en hij is hij op zijn minst een dikke 3x groter …
Het zijn geen 12 makkelijke jaren geweest, niet voor jou en niet voor ons. Maar je hebt ons zoveel geleerd, en wij hopelijk jou ook al veel. Al zijn we nog lang niet klaar, nog een lange weg te gaan. Maar je komt er wel, op jouw manier, op jouw tempo en met ons aan je zijde.
Luv you … en smakelijk strax met je gehaalde frituurfrietjes … (waarom gaan eten als ge het ook gewoon kunt halen he 😉 )
Where life begins ... and love never ends 